صفحه ی پنجم (درد)

درد

۱-چه دردآوره که یه بچه ی ۶ ساله که از یک مشکل جسمی رنج می بره؛ می خواد دلیل و علت مشکلش رو بدونه تا شاید راهی برای خلاصی ازش پیدا کنه و برای همین خودش رو با بچه های دیگه مقایسه می کنه، اما دوست نداره کسی از این موضوع مطلع بشه.

۲-چه دردآوره که یک مرد کارگر با سه بچه ی دانش آموز؛ فقط ۸۰۰ هزار تومن پول برای رهن خونه داره و به زودی باید به کنار خیابون نقل مکان بکنه.

۳-چه دردآوره که یک مرد که عمری با آبرو و عزت زندگی کرده برای تامین نیازهای خانواده اش دستش رو جلوی هر کسی دراز کنه و غرورش رو بشکنه.

۴-چه دردآوره بچه هایی که باید برن مدرسه، باید تفریح کنن،باید در آغوش گرم خانواده باشن، زیر آفتاب گرم و سوزان برای به دست آوردن کمی پول مجبور بشن به مردم التماس کنن.

۵-چه دردآوره که یک مرد کارگر پول نداره تا روزهایی که از سرویس جا می مونه بره سر کار و چه دردناکتره که نتونه هزینه ی درمان بچه ی مریضش رو بپردازه.

۶- من اگه چیزی رو درست کنم،نهایت سعی ام رو می کنم که بهترین باشه و هیچ نقص و کمبودی نداشته باشه،در حالی که زنده نیست.

اما اون خدایی که ادعای مهر و لطف و دلسوزی داره ، موجودی رو که خودش آفریده و زنده است و احساس داره رو با بی نهایت مشکل و سختی رها کرده.

*************************************

پی نوشت: برق هم که سهمیه بندی شده و حالا نوبت آبه. از همین الان هم اطلاع رسانی می کنن که در زمستان هم گاز سهمیه بندی می شه. فقط اکسی‍‍ژن مون ده که سهمیه بندی نشده.

پی نوشت:وقتی یک ورزشکاری که لقب جهان پهلوان رو یدک می کشه از انجام آزمایش دوپینگ امتناع می کنه و بعد هم از شرکت در مسابقات انصراف می ده چی به ذهنت می رسه؟ جهان پهلوان بودن که به مدال نیست. جهان پهلوان یک نفر بود و اون هم تختی. پس الکلی به رضازاده نگین جهان پهلوان.

پی نوشت:دو هفته ست که یک خانواده زیر پل ترمینال جنوب تهران زندگی می کنن.