صفحه ی دوم (ذهن پریشان من)

ذهن پریشان من

۱- یادمه سال کذشته این موقع ها طرفدار کمونیسم و اندیشه های کمونیستی شده بودم. مثل کمونیست ها فکر می کردم و حتی مثل کمونیست ها صحبت می کردم . مهمترین دلیلش شاید تاثیر زیادی بود که وضعیت زندگی مردم اطرافم و مشاهده ی فقر و تبعیض و بی عدالتی بود. مدتی که گذشت و بیشتر به اصول و عقاید کمونیسم آگاهی پیدا کردم کم کم از کمونیست ها و کمونیسم زده شدم. الان که فکر می کنم می بینم که بدون فکر خواستم یک مکتب رو انتخاب کنم که کار اشتباهی بود.

۲- اون موقع که افکار کمونیستی داشتم (البته کمونیست نبودم و فقط افکار کمونیستی داشتم و حتی عقاید کمونیستی هم نداشتم) می دونستم که اعتقاد کمونیست ها بر پایه ی عدم دخالت و یا حتی وجود خدا در کایناته. اما زیاد برام مهم نبود چون فکر عدالت خواهی تمام ذهنم رو پر کرده بود. همیشه از کودکی باور داشتم و یا به من قبولونده بودن که خدا هست. اما خب چیزی که هست اینه که ذهن یک بشر به مرور زمان رشد می کنه و دنبال دلایل برای اثبات عقایدش می گرده. من هم سعی می کردم دنبال این دلایل بگردم. گاهی به خدا باور(نه ایمان) پیدا می کردم و گاهی نمی تونستم وجودش رو قبول کنم. شاید مهمترین عاملش جامعه بود که این تاثیرات رو بر من می گذاشت. مدتی سعی کردم بی خیال بشم که خدا هست یا نه. بود و نبودش چه تاثیری می تونه داشته باشه. اما این ذهن درگیر و پریشان من ول کن قضیه نبود. اما الان می دونم که کسی هست که کاری از دستش برای جهان ساخته ست. جهان رو کنترل نمی کنه اما شاید ناظر و بعضی مواقع خودش دست به کار میشه. می دونم که همچین کسی هست که اسمش شاید خدا باشه و یا هر چیز دیگه ای. می دونم هست اما ایمان ندارم.

۳- هر وقت من با این افراد متحجر که مغزشون فسیل شده روبه رو می شم و یا حرفی و یا نوشته ای ازشون رو می شنوم یا می بینم اونقدر عصبانی می شم که می خوام خرخره شون رو بجوم. این مواقع نهایت عصبانیت منه. امروز هم یه وبلاگ خوندم به شدت از حزب ا... حمایت کرده بودن طوری که انگار ارتش ملی آزادی بخش کشورشونه. آخه تو اگه عقل تو اون کله ی قلمبیده ات بود و یکمی فکر می کردی از خودت می پرسیدی چرا باید ثروت ملی کشورت رو که حق مردم فقیر و مستمند و محروم کشورته باید بریزن تو شکم یه عده ی خارجی و ملت ما رو بیش از پیش تحت فشار قرار بدن.

۴- رییس جمهور محترم و فوق العاده روشن فکر و نواندیش و آزادی خواه کشورمون هر وقت می خواد اقدامات دولت رو قانونی و قابل قبول قرار بده از واژه ی ملت استفاده می کنه. مثلا می گه ملت ایران انرژی هسته ای می خواد. ملت ایران از مزدم فلسطین حمایت می کنه. و......   این هم از اون مواقعیه که منو به شدت عصبانی می کنه. آقا من هم تو این کشور زندگی می کنم و جزو ملت ایران هستم اما نه انرژی هسته ای می خوام و نه از فلسطینی ها حمایت می کنم. پس اینقدر نگو ملت ایران .... اصلا بیا و یه لطفی کن اسم ما رو از لیست ملت ایران حذف کن. کجا برم . اگه کسی اطلاعاتی داره منو راهنمایی کنه.

۵- دیشب دکتر فیروز نادری یکی از مدیران ارشد ناسا میهمان تلفنی برنامه ی آسمان شب شبکه ی ۴ بود. کلا آسمان شب برنامه ی جالبیه. دکتر نادری در حال توضیح عملیات جدید ناسا بر سطح مریخ بود. در خلال صحبتهاش به این فکر کردم که دانشمندان و مردم امریکا به چی فکر می کنن و مردم و دانشمندان ما به چی نزدیک بود گریه کنم. دکتر نادری در پایان سخنانش جمله ای گفت که من رو امیدوار کرد به مهاجرت. (بچه های ایرانی خیلی باهوش و با استعداد هستن و هر جای دنیا برن رو دست می برندشون. ) آره بچه های ایرانی رو غربی ها رو دست می برن اما همین بچه ها تو ایران زیر دست و پا گرفته می شن.  در پایان دکتر نادری اسم یه دانش آموز ایرانی رو برد به نام حسام الدین. اگه حسام الدین این برنامه رو دیده باشه شاید بزرگترین افتخارش تو زندگیش همین باشه و سرنوشتش حتی با این حرف دکتر نادری تغییر کنه. خلاصه اینکه جوانان وطن بشتابید به غرب که جایگاه شما کشوری این چنین حقیر نیست که سرانش حتی فرق بین پای چپ و راستشان را نمی دانند( دقت کنید گفتم پا نه دست) به قول یکی از دوستان: وطن جاییه که به من آزادی بده   کار بده   امکان آموزش بده   رفاه بده و خانواده ام در اون امنیت وآرامش داشته باشن. نه جایی که....

********************************

پی نوشت: همینه که من نمی تونم تو این کشور بمونم. باید برم باید برم....